1. Babcia z Piekła Rodem i Pandemia

1.

02.05.2020

"Ech... (wołam), młodość uciekła mi zbyt szybko!

Wyrwała mi się z rak, nie zdążyłam jej zatrzymać!

Szkoda...

Wtem jakiś koleś otwiera nieba bramy.

„Hej kobieto,to od ciebie zależy żebyś zobaczyła ze jesteś wciąż  młoda…"

Babcia z Piekła Rodem przedstawia się.

Hej,

To ja. Mam na imię Ala.

Urodziłam się w Warszawie. Tam też urodziła się trójka moich dzieci (dwie urocze kobietki i dżentelmen).

Po różnych splotach życiowych wydarzeń,  mieszkam od kilkunastu lat w Anglii.

Tutaj też urodziły się moje dwa cudne malutkie chłopczyki-wnuki.

Niedawno ostanie moje dziecko wyfrunęło z gniazda.

Dwa lata temu wyprowadziłam się z Londynu do typowego angielskiego miasteczka. I powiem...ze jest cudowne. Zwłaszcza park (rezerwat) zdobył moje serce.

Uwielbiam chodzić na długie spacer. Nawet kilka godzin (i nie ważne, ze potem mam nogi w d...:).

Na dokładkę mogę obserwować przyrodę i mam wiele z tego radości . 

Kto mnie zna, to wie ze bardzo kocham zwierzęta-wszystkie (oprócz robali i pająków!). I mam w swoim magicznym domku dwa kotki-Coco i Charlie. 

O napisaniu bloga o nas, babciach 50+, myślałam już dawno. Tylko jakoś nie było czasu się tym zająć.

A przyszło mi to do głowy, kiedy zaczęłam skupiona słuchać i patrzyć na moje koleżanki. Większość   z nas uważa się za stare i nieatrakcyjne - a babcia to wciąż piękna i młoda kobieta. 

Tylko musimy to z siebie wydobyć.

Kiedyś mądry człowiek powiedział, że „w kwiatach najpiękniejszą jest faza ostatnia”...

Babcia z Piekła Rodem i Pandemia.

     

To nie miało się tak właśnie zaczynać.

Wstęp do bloga miał wyglądać inaczej- miał być zupełnie  innej treści.

Ale cóż, życie jak zwykle pisze swój scenariusz a większość z nas miała zupełnie inne plany.

To co się wydarzyło, zatrzymało i zaskoczyło nas.

Czuje się, jak zatrzymana w kadrze" Matrix".

Część z nas  jest sama w domu (totalnie Ty i Twój telefon telewizor czy laptop), a część z drugą połówką (czy pasuje czy nie) albo z wieloma członkami rodziny.

To jest dla nas nowe. Zupełnie nowe. Jak na filmie.

Aczkolwiek właśnie  my, nasze pokolenie powinno być przyzwyczajone do zmian, przewrotów i przeżywania wielkich światowych wydarzeń.

To na naszych oczach wtargnęły do domu lodówki telewizory a potem jeszcze kolorowe telewizory a potem jeszcze w nich kilkadziesiąt programów!

To na naszych oczach powstała Solidarność i  były walki uliczne.

Komunizm przeistoczył się w kapitalizm, runął mur berliński i runęło imperium ZSRR (aczkolwiek nad tym bym się zastanowiła, bo czasem mi się wydaje, że runęła tylko nazwa...).

A potem ruszyła lawina rożnych dziwnych rzeczy (czasem mi się wydawało, ze jestem na innej planecie) gdzie traciłyśmy swój spokój i bezpieczeństwo. 

A w miedzy czasie...

Dorastałyśmy.

Kształciłyśmy się (mam na myśli szkołę ale i nasza osobowość) ażeby w końcu założyć rodzinę i urodzić dzieci (czasem wbrew sobie a podążając za oczekiwaniami naszej rodziny).

My tylko wiemy ile kosztowało nas zbudowanie wzorcowej rodziny (bo tego od nas wymagano).

To my, zmagając się z codziennością domowa, zmagałyśmy się z niecodziennymi przeciwnościami.

A  nasi rodzice  byli już spokojni . Ich córeczki mają swoje domostwo i swoich królewiczów.

I żyły długo i szczęśliwie...?

No nie za bardzo. 

Okazało się bowiem, że na świat przyszło pokolenie buntowniczek.

    

I zaczęły się rozstania i rozwody. A dlaczego?

A dlatego, że my nie chciałyśmy tkwić w chorych związkach –tak jak niektóre nasze mamy, babcie, ciocie, siostry, sąsiadki...

Nam nie dawano szansy kariery, my byłyśmy od garów i chowania dzieci. 

A my chciałyśmy mieć swoje zdanie, swoją przestrzeń- my chciałyśmy się rozwijać!

My byłyśmy ambitne, chciałyśmy partnerskich związków- a jeśli nam tego nie dano, to znajdowałyśmy w sobie siłę żeby o siebie walczyć!

Kto nie żył w tych czasach, to nie wie że większą część naszych mam nie wspierała nas w tym- byłyśmy same ze swoimi wojnami.

Takie czasy.

 A my nauczone na błędach naszych rodziców, staramy się być z dziećmi na dobre i na złe.

 Pewnie się zastanawiacie, do czego dąży ta kobieta?

 A do tego moje drogie, że to o nas jest hasło "co nas nie zabije...".

 Kto jak nie my?

 Teraz, po raz kolejny mamy wyzwanie-przetrwać!

Dbajmy o siebie, wzmacniajmy się czym się da, pijmy koniaczek na lepsze krążenie😁.

A najważniejsze - nie bójmy się!

Powinniśmy właśnie teraz tworzyć rzeczy, na co nie miałyśmy czasu przedtem (bo potem też możemy nie mieć). Organizujmy sobie randki z mężami (np kolacja przy świecach a potem...same już wiecie)- jeśli oczywiście na to zasługują :).

Mile widziane kąpiele odprężające ze świecami i olejkami eterycznymi (możemy zrobić to sobie same i pewnie poświecę na to jakiś wpis).

Przemeblujmy mieszkanie, róbmy sobie maseczki na twarz (nie mylić z maseczkami ochronnymi:).

No dobra,a o czym ja tu będę pisać?

A o nas, babciach- kobietach.

Ale  nie o tym, jak być cool babcia. I też nie o tym jak wychowywać wnusie – bo to zostawmy ich rodzicom, którzy są bardziej dostosowani do tych czasów.

 My już swoje zrobiłyśmy .

Ale ten blog mogą przeczytać też nasze córki (ogólnie nasze dzieci) - żeby zobaczyły nas w innym świetle, żeby nas lepiej rozumiały.

Teraz jest czas dla nas. Czas, żeby zadbać o swoje zmęczone ciało, ale też i dusze.

Jeszcze jesteśmy młode i seksowne- tylko czasem musimy sobie to uświadomić.

Ale o tym w następnym wpisie.

               

Pozdrawiam,

Babcia z Piekła Rodem

BzPR