6. Emigracja

BLOG NIE TYLKO DLA BABĆ

„Lepiej bądź dla siebie przyjacielem bo żebyś nie wiem jak daleko wyjechał, to przed samym sobą nigdzie nie uciekniesz.”

radosna twórczość Ali N.

EMIGRACJA

Nastąpiło coś, co nastąpić musiało. Trzeba poruszyć temat, który budzi wiele kontrowersji, a którego jestem świadkiem naocznym żeby nie powiedzieć namacalnym.

Emigracja.

Dzisiaj jest bardzo powszechna.

Ja jeszcze pamiętam czasy takie, ze żeby wyjechać za granice trzeba było mieć zaproszenie od znajomego a po paszport stało się godzinami. Nie wspomnę o tym, ze była to droga impreza. Także nie wielu z nas wyjeżdżało .

Ba!

To było marzenie, żeby gdzieś „dać nogę”.  A jak się wyjechało to jak smakowało!

A potem się wszystko wywróciło do góry nogami, ze całe autokary gnały na zwiedzanie Europy. A jeszcze później samolotami leciało się na tygodniowe wycieczki.

A po wycieczkach zaczęły się emigracje.   

Ludzie wyjeżdżają z rożnych powodów. Najczęściej za chlebem. Żeby coś w życiu zmienić. Żeby spotkać swoja kobietę, żeby poznać księcia (najczęściej nie dojeżdżają, zaginęli w akcji:). Czasem wyjazd to krzyk rozpaczy i nadzieja na lepsze. Czasem wyjeżdżają z nudów a czasem z ciekawości (a hoj przygodo!). Poznałam tu oczywiście wielu emigrantów. Poznałam ludzi takich, którzy opowiadając mi swoja „przygodę” spowodowali stanie dęba moich włosów na głowie. 

Takie historie. 

Powiem jedno- nie jest łatwo słuchać o tym co nasi rodacy wyprawiają.

Poznałam ludzi, którzy sprzedali masę rzeczy za namowa swoich „przyjaciół”. Wysłali im większość pieniędzy na zapłacenie kaucji na pokój i jakieś pieniądze za załatwienie pracy.

Przylatując do Anglii praktycznie wiedzieli, ze maja gdzie mieszkać i pracować. Na lotnisku powinni czekać „przyjaciele”. Dodam, ze języka angielskiego brak.

Jak łatwo przewidzieć na lotnisku nikt nie czekał. I nikt się nie zjawił. Ci ludzie musieli bardzo ciężko pracować, żeby utrzymać się na powierzchni. Dobrzy ludzie pomogli.  

Inni poznani (matka lat 50 i syn pełnoletni) spieniężyli co mogli, kupili bilety, wsiedli, przylecieli.

Ludzie dobrej woli im pomogli. Są tutaj do dziś. Przynajmniej kobieta.

Część emigrujących znalazła tutaj swój dom. Swoje miejsce i fajna prace, druga polówkę.

Sporo Polaków wraca do ojczyzny. Bo tęsknią. Bo to nie ich język. Ani tez kultura.

Po prostu tęskni się tu za polskim klimatem. Za rodzina, za tymi grillami, za polskimi przyjaciółmi. Jest jakoś inaczej. To nie ten klimat. To nie ten kraj.

Za czym jeszcze się tęskni?

Ostatnio będąc w odwiedzinach w Warszawie, pojechałyśmy z moja Dorotka na Hale Gwardie.

Pamiętam jak tam biegałam będąc nastolatka na dyskoteki. A teraz jest miedzy innymi na Hali market. Od chleba począwszy na warzywach skończywszy.

Stanęłam przy pachnącym stoisku z chlebem i aż westchnęłam. Takiego chleba i w tak rożnych gatunkach to ja nigdzie nie widzę. Żadne pieczywo w Anglii nie ma smaku jak w Polsce. Szczerze powiem, ze zwykły bazarek w naszym kraju ma cudowne wypieki. Nie ma co porównywać.

Warzywa. Nooooo to jest królestwo!

Kolorowo, bogato, gatunkowo i różnorodnie. Piękne i świeże zielone warzywa uśmiechają się do nas.

No i moje ukochane pomidory! Malinowe, paprykowe... A nawet nie wiem ile jest gatunków. I ile kolorów. A jak pachną...

Ogórki gruntowe na małosolne. Tu ich nie ma.

Wspaniale świeża rożna sałata. Szczaw- tu nie ma.

Jak stanęłam przy stoisku z serami to oszalałam. Kozie i owcze sery są w takim wyborze, ze tak szczerze mówiąc nie wiedziałam co kupić.

Ogólnie jest cudownie kolorowo na bazarku polskim. Anglia jest w to uboga.

A nam urodzonym w Polsce tego brakuje.

Ja myślę, ze nie wszyscy doceniają jakie delicje maja pod nosem. Nie doceniacie, bo uważacie to za normalne. Ale niestety nie wszędzie jest tak suto.

Następnym razem, kiedy będziecie na bazarku czy markecie pomyślcie o mnie i cieszcie się z tych skarbów J.

Wasza Babcia z Piekła Rodem

 

Pomimo, ze nie mam tak dobrej jakości produktów, próbuje smacznie gotować.

I jak zwykle na koniec felietonu, dodaje trochę fajnych przepisów. Dla duszy i dla ciała.

Teraz parę przepisów darów morza, a także zająć się czymś co daje początek naszemu spożywaniu produktów.

Usta

Usta są niewątpliwa ozdoba naszej twarzy a także narządem wyrażania naszych uczuć. Usta są również czymś, co pierwsze smakuje naszego wybranka –mam na myśli wspaniałą rzecz jak całowanie.

Zwracamy uwagę na usta, gdy ktoś mówi, krzyczy, czy szepcze coś słodkiego do ucha.

Jest to narząd mowy i smaku. Jak tak się zastanowić to spełniają chyba najwięcej funkcji- oprócz ozdoby- naszej twarzy. Ustami próbujemy smak wszystkiego.

Jeśli poczujemy chemie do kogoś,  to zwykłym odruchem „próbujemy” go . I co jeśli nie smakuje?

„yyyyy wiesz co koleś, zamknij drzwi z tamtej strony...”- no nie ciągniemy tego dłużej!

W sumie to się zastanawiam, czy one służą do smakowania jedzenia czy do smakowania wszystkiego czego chcą oczy.

{ Tylko pozazdrościć modliszkom J - ta to się ustawiła! Oczy widza, przystojniak, potem tra ta ta ta, a potem fajnie było i się skończyło, to czas na deser! Przynajmniej się nie martwi, czy do niej zadzwoni.}

Jakże czuły jest pocałunek na dobranoc dany naszym dzieciom. 

Myślę tez, że powinnyśmy ustom bardziej ufać. Bo one czują bardziej niż cokolwiek inne. Dotyk miękkimi ustami jest o wiele przyjemniejszy niż szorstka skora naszych zniszczonych rąk. Ile razy po pocałunku zachciało nam się więcej? J To właśnie one wysłały wiadomość i nam serduszko zapikało. Albo co inne.

Chyba muszę zwolnic, bo robi się gorąco...

Dążę do tego, ze ich nie doceniamy! O ile dobrze pamiętam nie było czegoś takiego jak dbanie o usta. Kobiety tylko je malowały. To wszystko. A to wysusza. Później zaczęto smarowanie wazelina. A ona absurdalnie jak wyschnie to wysuszy.

A co z jedzeniem? No własnie.

Oczywiście najpierw jemy oczami skąd przekazane są receptory do zmysłu węchu a potem do narządu smaku. Tylko zanim trafia do języka, zębów itd, usta są pierwsze, które to smakują.

To dzięki nim możemy powiedzieć „mniam mniam”.

Tak wiec co by nie mówić usta są esencja naszego ciała.

Chciałam dzisiaj napisać trochę o ich pielęgnacji, a rozpisałam się jak E. Orzeszkowa w „Nad Niemnem” opisując przez chyba dziesięć stron grabie (i właśnie przez to,  jest jedyna nieprzeczytana lektura przeze mnie J).

Oczywiście można powiedzieć, ze to co pisze jest metaforyczna przenośnią, ale to tylko po to żebyście się trochę pośmiały. I lubię jak moja wyobraźnia daje sobie upust J.

To teraz opowiem jak łatwo można o nie zadbać.

Moim ulubionym sposobem jest umoczenie palca w oleju kokosowym. Dwa razy dziennie. I to wszystko. Można smarować więcej razy, a przede wszystkim pijemy wodę. Usta lubią ten zestaw, robią się pełniejsze i bardziej ukrwione. Bardzo lubię tez, ten umoczony palec w oleju umoczyć w cukrze (najlepiej brązowym). Mamy wtedy słodki skarb naturalny (a one słodkie lubią). Na sam koniec smarujemy kropla kwasu hialuronowego, który możemy kupić online.

Super są również balsamy z aloesem.

Ale...

Jeśli ,mamy w domu aloes to możemy sobie same zrobić. Z liścia aloesu (który moczymy 24 h w wodzie), wyskrobujemy ciąż i blendujemy małym blenderem do kawy z miodem lub gliceryna z warzyw. Lub dajemy rade widelcem.

{jeśli chodzi o aloes będzie oddzielny wpis}

Mam jeszcze fajny sposób na zjadanie szmineczki- fluid kładziemy na wargi, czekamy aż wyschnie i malujemy.

PRZEPISIKI na SMAKOŁYKI

A teraz coś żeby usteczka powiedziały mniam mniam J.

Mango salsa i smażony łosoś- brzmi nieźle!

Jest pysznie, inaczej, zdrowo i nie robi się długo.

Zapraszam do obejrzenia jak to przygotowuje mój kolega T.W. - i życzę smacznego!

Pozostając w temacie mango, mam autorski przepis na krewetki z mango i nie tylko.

Mango moim zdaniem jest nie doceniany, albowiem możemy go jeść nie tylko jako owoc ale tez możemy dodawać go do rożnych potraw.

Krewetki z mango (porcja dla dwojga)

-dwie gałązki z liśćmi świeżego selera naciowego

-opakowanie boczniaków czy tego typu grzybów

-opakowanie małych krewetek (ilość praktycznie dowolna)

-dwa listki świeżej mięty

-makaron sojowy w ilości dowolnej

-jedna łyżeczka sosu sojowego

-sol i pieprz

-pól owocu mango

Kroimy łodygi selera w paski i rzucamy na rozgrzana patelnie do średniej temperatury. Łodygi selera są dość twarde wiec trzeba je smażyć na mniejszej temperaturze, aby robiły się miękkie a się nie spaliły. Dodajemy do niego sos sojowy, który spowoduje szybsza miękkość.

Troszkę go podduszamy i zaczynamy smażyć z nim grzyby.

W miedzy czasie na drugiej patelni zaczynamy smażonko krewetek (trwa to 5-7 min na rozgrzanej patelni).

Kiedy seler z grzybkami jest już ok, wrzucamy pokrojone liście mięty. W tym czasie przygotowujemy mango (tak jak na filmie u kolegi).

Na boku w misce zalewamy gorąca woda makaron sojowy.

Do patelni idą krewetki (nie przesmażyć bo będą suche), mango, makaron.

Trzymamy to wszystko razem na patelni, mieszamy, solimy, pieprzymy i na talerz!

W wersji dla vegan dodajemy po prostu więcej selera, grzybów i makaronu.

I jeszcze przepyszna autorska vegańska zupa (jest tak pyszna i bogata w składniki, ze nawet się nie zorientujecie ze jest bez mięsna)

Fasolowa Ala-Meksykańska    (tzw. przegląd lodówki zrobiłam)

-szklanka fasoli, która lubicie (oczywiście moczona cala noc w wodzie)

-por długości palca (kroimy w plastry)

-papryka czerwona (kroimy w kostkę)

-pół cebuli (kroimy w kostkę)

-seler naciowy długości palca (kroimy paski)

-pół szklanki passaty pomidorowej,lub zrobiona z dwóch łyżek przecieru

-trzy liście laurowe

-sześć ziela angielskiego

-łyżka papryki czerwonej

-pół łyżeczki zmielonego kminku (na dolegliwości brzuszne J)

-pół startej marchewki

-duża upieczona marchewka z sola (ja można upiec poprzedniego dnia lub zaczynamy przygotowania od niej-kroimy wzdłuż do pieczenia)

-pokrojona natka od pietruszki na koniec

-dwa ząbki zgniecionego czosnku (żeby wydobyć z niego walory smakowe i nie tylko, przygotowujemy go 10 min przed użyciem)

-trzy obrane ziemniaki, pokrojone w kostkę upieczone z sola i cząbrem (trzeba przygotować wcześniej)

-dwie kostki warzywne

-sol i pieprz

Do ok dwóch litrów wody zimnej wrzucamy: marchewkę starta, fasole, por, seler naciowy, kostki, ziele, liście. W miedzy czasie podsmażamy na oliwie z oliwek (od lat używam tylko oliwę) paprykę i cebule.

Gdy się jakiś czas rosołek pyrkoli i fasola jest miękka dorzucamy zawartość patelni. Gotujemy ok. 10 min. Uzupełniamy wodę tak, aby był to garnek zupy (choć możemy zrobić garnek rozmaitości).  Dorzucamy paprykę wędzona, kminek, wlewamy passate, pokrojona w pół talarki upieczona marchewkę, gotujemy na bardzo małym ogniu 2 min. Na koniec wrzucamy upieczone ziemniaczki, czosnek i natkę. Sól i pieprz.

Gwarantuje Wam pyszote!

Jak zwykle zapraszam do komentowania tego co na wypisywałam tu do Was, jeśli nie tu to znajdźcie mnie na FB Babcia z piekła rodem.

Zajrzyjcie także na Instagram babcia_z_piekła_rodem.

I jak zwykle przepraszam za jakieś błędy chochlikowe- co złego to nie Babcia z Piekła Rodem!

Skoro było o ustach to przesyłam Wam całusy życząc bardzo smacznego!

BLOG NIE TYLKO DLA BABC

Dotknij SUBSKRYBUJ (na początku bloga dla kobiet 40+) a będziesz otrzymywać powiadomienia o nowym odcinku.